ΣΤΟΝ (ΔΗΛΙΟ) ΑΠΟΛΛΩΝΑ
1 Τόν ᾿Απόλλωνα φέρνω στό νοῦ καί δέν ξεχνῶ, τό μακροβόλο,
πού κι οἱ θεοί τόν τρέμουνε σάν φτάνει στ᾿ ἀνάκτορο τοῦ Δία,
κι ὅλοι εὐθύς σηκώνονται ἀπό τά ἕδρανα καθώς σιμώνει
καί τ᾿ ἀστραφτερά τόξα του τεντώνει 1.
5 Μόνο ἡ Λητώ στόν φιλοκέραυνο πλάϊ το Δία μένει.
Τή χορδή χαλαρώνει καί τήν φαρέτρα σφαλεῖ.
Μέ τά χέρια της ἀπ᾿ τούς ρωμαλέους ὤμους τό τόξο κατεβάζει
καί τό κρεμᾶ στοῦ πατρικοῦ κίονα πάσσαλο χρυσό
καί σέ θρονί τόν ὁδηγεί.
10 Κι ὁ πατέρας καλωσορίζοντας τόν ἀγαπημένο γυιό
νέκταρ τοῦ δίνει σέ κύπελλο χρυσό.
Τότε καθίζουν ὁλόγυρα κι οἱ ἄλλοι θεοί.
Καί χαίρεται ἡ σεβαστή Λητώ πού ᾿καμε γυιό τοξοφόρο καί ἰσχυρό.
14 Χαῖρε Λητώ μακαριστή, πού γέννησες τέκνα λαμπρά
τόν ἄνακτα ᾿Απόλλωνα καί τήν τοξεύτρα ῎Αρτεμη 2
αὐτήν στήν ᾿Ορτυγία καί κεῖνον στήν πετρώδη Δῆλο,
πλαγιασμένη σέ ὅρος ψηλό, στόν Κύνθιο λόφο
δίπλα σέ φοινικιά, στά ρεῖθρα τοῦ ᾿Ινωποῦ.
19 Μά πῶς νά σέ ὑμνήσω πολυτραγουδισμένε μου;
Χάρη σέ σένα Φοῖβε ἔγινε ἡ ὠδή κανόνας παντοῦ 3
στή στεριά τή δαμαλοτρόφα καί στά νησιά.
22 ᾿Σένα πού τέρπουν οἱ βίγλες κι οἱ ἀκροκορφές 4
καί τῶν ψηλῶν βουνῶν οἱ ποταμοί στή θάλασσα σάν πέφτουν
κι οἱ ἀκτές στό κῦμα πού ἀκουμποῦν,
καί τά λιμάνια τῆς θαλάσσης.
27 Ιουλ 2013
ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ὕμνος ὁμηρικός μετάφραση καί ἐπιμέλεια Γιάννη Τριτσιμπίδα
13 Ιουλ 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)