Η ιστορία των Κρητών Τοξοτών από τη Μινωϊκή εποχή

Ήταν οι καλύτεροι όλων των εποχών. Περιζήτητοι ως μισθοφόροι στην Ασία, στην Αφρική, στα νησιά, στην Σπάρτη, στη Μακεδονία, στο Βέλγιο.
Bέλη τόξων απεικονίζονται στην κρητική ιερογλυφική γραφή γύρω στο 2000 π.X. Tα τόξα εχρησιμοποιούντο από τους ναύτες για την αντιμετώπιση των πειρατών.
Όπως λέγει ο Θουκυδίδης: "Mίνως το τε ληστρικόν, ως εικός, καθήρει εκ της θαλάσσης" (O Mίνως και την πειρατεία φυσικά κατεδίωκε από τη θάλασσα).

Οι Αρχαίοι Έλληνες και το στόλισμα των δέντρων

Το έθιμο του στολισμού δέντρου, που συναντάμε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, ήρθε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα και το "προσέφεραν" στην χώρα μας, ως δικό τους έθιμο. Αυτή η πληροφορία, απαντάει στο πως κατέληξε το έθιμο στην σύγχρονη Ελλάδα.

Ἱερὰ Ὁδός

Ἄγγελος Σικελιανός

Ἱερὰ Ὁδός Ἀπὸ τὴ νέα πληγὴ ποὺ μ᾿ ἄνοιξεν ἡ μοίρα ἔμπαιν᾿ ὁ ἥλιος, θαρροῦσα, στὴν καρδιά μου μὲ τόση ὁρμή, καθὼς βασίλευε, ὅπως ἀπὸ ραγισματιὰν αἰφνίδια μπαίνει τὸ κύμα σὲ καράβι π᾿ ὁλοένα βουλιάζει.

Στα αετώματα του Pir Sar

“Ανίκητος ει, ώ παί!”
Το μεσημέρι τον βρήκε λίγο έξω από τα Εμβόλιμα να στρατοπεδεύει έχοντας δίπλα του τον Κρατερό και τους καλύτερους Αγριάνες τοξότες κάτω από την άμεσο διοίκηση του Κοινού. Κουρασμένος από τις επιχειρήσεις που έκανε την προηγούμενη ακολουθούμενος από τους Ινδούς διοικητές Κωφαίο και Ασσαγέτη στις παραποτάμιες πόλεις του Ινδού ποταμού ζήτησε λίγο ξεκούραση σε ένα ζεστό μπάνιο και λίγο ανάπαυση. Ποτέ του πραγματικά δεν αναπαύονταν. Η ζωτικότητά του δεν τον άφηνε στο ίδιο σημείο για πολύ. Ξάπλωσε σε ένα ανάκλιντρο και ένιωσε την κούραση να απλώνεται σε όλο του το σώμα. Είχε φτάσει στο απώτερο άκρο της Σογδιανής λίγο πριν την μεγάλη και πολυπόθητη επέλαση για την Ινδία. Εδώ σ’ αυτό το σημείο με τα βουνά να σηκώνονται πάνω από το κεφάλι του δυσθεώρατα σκάλωσε σε μια εστία επτακοσίων ατόμων αρνούμενα να υποταχτούν στην μεγάλη επέλαση των Μακεδόνων.

Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Φόβος...Τέλος,επιστρέφουμε.

Ο φοβος είναι ένα επίμονο και παράλογο συναίσθημα κάποιου συγκεκριμένου αντικειμένου ή κατάστασης, που έχει ως αποτέλεσμα την επιθυμία αποφυγής αυτού αντικειμένου που στην πραγματικότητα δεν αποτελεί σπουδαία πηγή κινδύνου. Φόβος   Τέλος,επιστρέφουμε.
(για να σταματήσει η μουσική από τον ιστότοπο πατήστε πάνω αριστερά το μεσαίο κουμπάκι)

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΖΙ..

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ..
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ..
ΟΡΘΩΣΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΣΟΥ..

Ηλύσια Πεδία και νησιά των Μακάρων

Η πίστη στα Ηλύσια Πεδία δεν χωρίζεται από την πίστη για τα νησιά των Μακάρων,αν παραβλέψουμε πως στην μία περίπτωση ο λόγος είναι για κάμπους, στην άλλη για νησιά (ή για ένα μόνον νησί). Κατά τα άλλα, οι δύο τόποι φαίνεται πως στην φαντασία των Ελλήνων ταυτίζονταν, αφού και των Μακάρων τα νησιά τα τοποθετούσαν στα πέρατα της γης κοντά στον Ωκεανό, να τα χαϊδεύουν οι αύρες και να τα κυβερνάει ο Ραδάμανθυς που, όπως μαθαίνουμε συμπληρωματικά, εκτελούσε τις εντολές του Κρόνου.Της παραμονής στα Ηλύσια αυτονόητο συμπλήρωμα ήταν η αθανασία που χάριζαν οι θεοί στους αγαπημένους των ήρωες οπωσδήποτε όχι συχνά. Έξω από τον Μενέλαο, τα Ηλύσια μαθαίνουμε πως φιλοξενούσαν τον Κάδμο, τον Πηλέα, τον Διομήδη και τον Λύκο, τον γιο του Ποσειδώνα και της Πλειάδας Κελαινώς. Όσο για τον Αχιλλέα, χρειάστηκε να παρακαλέσει η Θέτιδα τον Δία για να χαρεί ο γιος της την αθανασία κοντά στον πατέρα του. Θα μνημονεύονταν βέβαια και άλλο μεγάλοι ήρωες στα Ηλύσια, μόνον που οι πηγές δεν μας βοηθούν να τους ονοματίσουμε. 

Ελληνικής καταγωγής η Αδριανούπολη στην Βόρειο Ήπειρο, τα ευρήματα αποστομώνουν Αλβανούς και Ιταλούς!

400 χρόνια προϊστορίας που δεν "γνωρίζαμε" ως σήμερα, λέει ο Αλβανός καθηγητής αρχαιολογίας, επικεφαλής των Αλβανών αρχαιολόγων στις ανασκαφές στην Αδριανούπολη, Βορείου Ηπείρου.

Τα Δαίδαλα

  Τα Δαίδαλα ήταν αρχαιοελληνική γιορτή,που τελούσαν στις Πλαταιές προς τιμήν του ιερού ζεύγους των θεών Δία-Ήρας.Τα Δαίδαλα γιορτάζονταν την 7η του μηνός Προστατηρίου στις Πλαταιές, προς τιμή της Ήρας, εις ανάμνηση της συμφιλιώσεώς της με τον Δία, επειδή σύμφωνα με την παράδοση ζήλεψε για τον έρωτα του Διός προς τους ανθρώπους και τις άλλες ουράνιες οντότητες και αφού τον εγκατέλειψε πήγε στην Εύβοια και δεν επανήλθε, παρά μόνο όταν πληροφορήθηκε ότι ο Ζευς ετοιμαζόταν να νυμφευθεί δήθεν την κόρη του Ασωπού Δαιδάλη ή Πλαταία..

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν..

 ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΙΣΧΥΛΟ..
(Είχανε ματια και δεν έβλεπαν,αυτιά και δεν άκουγαν.Όπως στα νεφελώδη όνειρα μας,τίποτε δεν ήταν για αυτούς ξεκάθαρο,ολάκερες χιλιετηρίδες,όλα  συγχέονταν,όλα ήταν μπερδεμένα.Mητε σπίτια πλιθοχτιστα είχανε ανοιχτά στον ήλιο,mite άλλες οικοδομές.Είχαν για καταφύγιο μερικές τρύπες της γης από όπου και γλιστρούσανε,σαν τα λεπτοκρoμα μυρμήγκια,μέσα σε σπηλιές σκοτεινές.Δεν ξεχωρίζανε χειμώνα και άνοιξη,την εποχή των λουλουδιών,μήτε και καλοκαιρια εποχή των καρπών.Ότι και να κάναν ήταν για αυτούς το ίδιο.Σαν αρρωσταίνανε δεν είχαν περιποίηση,μήτε και φαγητό,μήτε ποτό.Και φάρμακα μην έχοντας πέθαιναν...

Ντροπή σε όλους μας....

Και η Ελληνική βουλή ψάχνει να βρει πηγες εσόδων και οι πηγες εσόδων που μας άφησαν οι πρόγονοι μας είναι σε αυτήν την αθλια κατάσταση..
Ντροπή σε όλους μας λοιπόν που τα βλέπουμε και δεν επεμβαινουμε..είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας..
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΙ Ο ΤΥΜΒΟΣ ΤΩΝ ΣΑΛΑΜΙΝΟΜΑΧΩΝ.
 (για να σταματήσει η μουσική από τον ιστότοπο πατήστε πάνω αριστερά το μεσαίο κουμπάκι)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ας αναλύσουμε γραμματικά την λέξη "ΕΡΩΣ"

Ε= Εκπορευόμενη Δύναμις (του φωτός)
Ρ= Ροή πρωτίστως Φωτοενεργειών, υστέρως δε πάσα άλλη ροή
Ω= Ο πλανήτης - γήινο πεδίο
Σ= Το εσωτερικόν θεώμενον

O Μυστικός Κώδικας του Πλάτωνα

Ένας ιστορικός της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ο Dr Jay Kennedy έχει σπάσει τον «Πλατωνικό Κώδικα» – τα από καιρό αμφισβητούμενα μυστικά μηνύματα κρυμμένα στα γραπτά του μεγάλου φιλοσόφου. Ο Πλάτων και το έργο του ίδρυσαν τον δυτικό πολιτισμό και τις επιστήμες.
Τα ευρήματα ο Dr Jay Kennedy θα αλλάξουν ριζικά την ιστορία των απαρχών της δυτικής σκέψης.

Οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης

 «Όταν οι μαύρες θύελλες σηκώνουν μαυρισμένα κύματα, οι άνθρωποι στέκουν όρθιοι στην πλώρη και προσεύχονται στα θεϊκά παιδιά του Δία και σφάζουν άσπρα αρνιά. Τότε αμέσως γαληνεύουν τα κύματα της αφρισμένης θάλασσας και ο διάπλους γίνεται εύκολος και ακίνδυνος».

Ομηρικός ύμνος

Σύμφωνα με τον μύθο, οι δίδυμοι ήρωες Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, γεννηθήκαν στον Ταΰγετο, το μεγάλο βουνό της Σπάρτης και του Ταινάρου, έτσι είναι κατεξοχήν ήρωες δωρικής καταγωγής.Στην Σπάρτη, ο βασιλιάς Τυνδάρεως, είχε για γυναίκα του την πανέμορφη Λήδα, κόρη του βασιλιά τής Αιτωλίας, Θέστιου. Η Λήδα έσμιξε με τον Δία κι απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, την Ελένη, πού ήταν ωραία σαν θεά και τον Πολυδεύκη τον τρανό ήρωα. Με τον βασιλιά Τυνδάρεω η Λήδα είχε άλλα δύο παιδιά, την Κλυταιμνήστρα, και τον Κάστορα. Ο Πολυδεύκης πήρε απ” τον πατέρα του θεό Δία την αθανασία, μα ο αδελφός του, ο Κάστορας, παρέμεινε θνητός, επειδή ήταν γιος του θνητού βασιλιά. Έγιναν και οι δύο τους μεγάλοι και τρανοί, κανένας δε μπορούσε να παραβγεί με τον Κάστορα, στη μαστοριά του να οδηγάει το άρμα, όπου κατάφερνε να δαμάσει και τα πιο ατίθασα άλογα. Ο δε Πολυδεύκης ήτανε γενναίος πρωταθλητής στην πυγμαχία. Οι δυο τους δεν αποχωρίστηκαν ποτέ μεταξύ τους γιατί τους ένωνε φλογερή αγάπη.

Nαός στο Κακοταροβούνι

        Αρχαίος και παλαιοχριστιανικός ναός στο Κακοταροβούνι

^{Ο Ερύμανθος(1), το ψηλότερο βουνό του δήμου Λασιώνος και το κύριο όρος της Ηλείας, γνωστό από τον Όμηρο ως κατοικία της Αρτέμιδος και του Πάνα, αποτελεί το φυσικό όριο των νομών Ηλείας και Αχαΐας. Ο κύριος όγκος του χωρίζεται σε δύο επιμήκεις οροσειρές. Η δυτική αρχίζει από τη Βλασία και εκτείνεται νότια σε μήκος 33 χλμ. ως το Κακοταροβούνι που αποτελεί έναν από τους κύριους εξώστες του οροπεδίουΦολόης.}

Επαναλειτουργία του αρχαιολογικού χώρου του Νεκρομαντείου Αχέροντα

Η ΛΓ' ΕΠΚΑ ανακοίνωσε ότι στο πλαίσιο του ενταγμένου στο Ε.Π. «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» του ΕΣΠΑ 2007-2013 έργου «Ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων Νεκρομαντείου και Εφύρας», υλοποιούνται εργασίες, που αφορούν στον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των υφιστάμενων υποδομών αλλά και στην ανάδειξη και προστασία όλων των μνημείων του χώρου.

ΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑΝ 2 ΑΙΩΝΕΣ Τον αρχαιότερο σωζόμενο ιππόδρομο στην Ελλάδα εντόπισαν ερευνητές...

Πρόκειται για τον αρχαιότερο εντοπισμένο ελληνικό ιππόδρομο, που χρονολογείται στη δεύτερη δεκαετία του 6ου αι. π. Χ., και τον δεύτερο σε σημασία μετά τον χαμένο -σήμερα- ιππόδρομο της αρχαίας Ολυμπίας. Σε αυτόν έτρεξαν με τα άρματά τους και νίκησαν διάσημοι πολιτικοί ηγέτες της αρχαιότητας, όπως ο τύραννος της Σικυώνας Κλεισθένης και ο τύραννος των Συρακουσών Ιέρων. Και βέβαια, πιθανότατα στην αρματοδρομία των Πιθύων τού 474 π. Χ. έτρεξε και νίκησε ο περίφημος Ηνίοχος.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ¨ΕΙΔΑ ΤΙΣ ΤΡΙΗΡΕΙΣ ΤΗΣ ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ(βιντεο)

Ο Γιάννης Σουλιώτης κάτοικος της Αρχαιας Σαλαμίνας στα Αμπελάκια από 6 χρονών έδωσε στη κάμερα την δική του μαρτυρία:
«Διερωτάμαι και λέω πότε μπορεί να είναι κύριος κάποιος, με τη μουτζούρα να βγάζουμε το ψωμί μας ή με την πέννα. Γιατί αν αξιοποιηθεί αυτό το μέρος πρέπει να γίνει ένα παγκόσμιο προσκυνητάρι να έρχονται όλες οι φυλές να προσκυνάνε την λέξη Ελευθερία, που απορρέει από αυτό το μέρος, τότε θα είμαστε κύριοι.»
«Σε ηλικία 17 χρονών είδα τις τριήρεις μετά από μεγάλη κακοκαιρία που κράτησε 12 περίπου μέρες. Όταν βγήκα να ψαρέψω είδα τον πυθμένα όχι όπως τον ήξερα. Ήταν αναμοχλευμένος και εκεί είδα δύο τριήρεις και είδα το έμβολο, μια ροζέτα μεγάλη και από εκεί έβγαλα το συμπέρασμα ότι είναι τριήρης. Εκεί κάτω από το ναυπηγείο έχουν γίνει κάτι άλλα πράγματα.
Αν πάτε στον Τύμβο θα δείτε τους τάφους κενούς.

Πλούταρχος: "Αυτοί που σταματούν να πολεμούν"

Την έμφυτη αρετή την σκοτώνει η τεμπελιά, ενώ τα μειονεκτήματα τα θεραπεύει η διδαχή.
Και ακόμη και τα πιο εύκολα τα χάνουν οι αδιάφοροι, ενώ και τα πιο δύσκολα κατακτώνται με την επιμέλεια.

Η Χρήση του σπαθιού στη φάλαγγα και στο τείχος ασπίδων

Ιλιάδα
Ραψωδία Χ 305 ‘ὣς ἄρα φωνήσας εἰρύσσατο φάσγανον ὀξύ,
τό οἱ ὑπὸ λαπάρην τέτατο μέγα τε στιβαρόν τε,
οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ᾽ αἰετὸς ὑψιπετήεις,
ὅς τ᾽ εἶσιν πεδίον δὲ διὰ νεφέων ἐρεβεννῶν
310 ἁρπάξων ἢ ἄρν᾽ ἀμαλὴν ἤ πτῶκα λαγωόν·
ὣς Ἕκτωρ οἴμησε τινάσσων φάσγανον ὀξύ.

ΕΟΡΤΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

 

ΑΓΡΑΝΙΑ
Σύμφωνα με τον Ηνίοχο τα Αγράνια ήταν γιορτή του Άργους προς τιμή του Διονύσου και σχετιζόταν με τις τρείς κόρες του βασιλιά Προίτου.

Δώδεκα σκληρές αλήθειες που θα σε βοηθήσουν να ωριμάσεις

Καθώς κοιτάς πίσω στη ζωή σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι πολλές φορές όταν νόμιζες ότι είχες χάσει κάτι καλό, στην πραγματικότητα κατευθυνόσουν προς κάτι καλύτερο. Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.
Μερικές φορές πρέπει απλά να χαλαρώσεις και να έχεις πίστη ότι τα πράγματα θα πάνε καλά. Πήγαινε σιγά-σιγά και άσε τη ζωή να κυλήσει. Επειδή, μερικές φορές, οι αλήθειες που δεν μπορείς να αλλάξεις, καταλήγουν να αλλάζουν αυτές εσένα και να σε βοηθάνε να ωριμάσεις.

Διάβασε παρακάτω δώδεκα τέτοιες αλήθειες...

1. Όλα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Είναι τρελό πως καταλήγεις πάντα εκεί που προορίζεσαι να είσαι – πως, ακόμα και οι πιο τραγικές και αγχωτικές καταστάσεις τελικά σε διδάσκουν σημαντικά μαθήματα που ποτέ δεν είχες ονειρευτεί ότι θα είχες την ευκαιρία να μάθεις. Να θυμάσαι, πολλές φορές, όταν τα πράγματα καταρρέουν, στην πραγματικότητα βρίσκουν επιτέλους τη θέση τους.

Ο Χρυσάωρ ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Μέδουσας. Ο Χρυσάωρ ήταν γιγαντόσωμος πολεμιστής - τέρας που βγήκε μέσα από το σώμα της Μέδουσας μαζί με τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο, όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας. Ονομάστηκε έτσι επειδή γεννήθηκε με ένα χρυσό σπαθί στο χέρι.

Ηταν πρόγονος πολλών τεράτων και απέκτησε με την Ωκεανίδα Καλλιρρόη δύο παιδιά, τον τρισώματο γίγαντα Γηρυόνη και την Έχιδνα, που ήταν μισή γυναίκα και μισή φίδι. Η Έχιδνα και ο Τυφώνας έφεραν στο φως τον Κέρβερο, τον Όρθρο, το Λιοντάρι της Νεμέας, τη Λερναία Ύδρα, τη Φαία της Κρομμυώνας και τη Σφίγγα της Θήβας.

Ο Δάφνις ήταν ένας νεαρός βοσκός (φερόμενος σαν εφευρέτης της ποιμενικής ποίησης), ήταν γιος του Ερμή και μιας νύμφης.

Όταν γεννήθηκε εκτέθηκε σε μια κοιλάδα, σ' ένα δάσος από δάφνες, από εκεί και το όνομά του. Όταν μεγάλωσε έγινε πολύ ωραίος και η νύμφη Λύκη (φωτεινή, το φως) τον ερωτεύθηκε. Ο Δάφνις της υποσχέθηκε ότι δεν θα αγαπούσε καμία άλλη και η Λύκη τον απείλησε ότι αν παραβεί την υπόσχεσή του θα τον τυφλώσει. Αν και για πολύ καιρό ο Δάφνις κρατήθηκε μακριά από άλλους έρωτες, μια μέρα μια πριγκίπισσα τον μέθυσε και κατάφερε να γευτεί την ομορφιά του. Έτσι η Λύκη τον τύφλωσε και αυτός κάποια μέρα έπεσε από ένα ψηλό βράχο. Οι νύμφες του δάσους που τον αγάπησαν, τον ενταφίασαν με όλες τις πρέπουσες τιμές.

Ο αρχαίος συγγραφέας Λόγγος έγραψε το έργο Δάφνις και Χλόη στο οποίο περιγράφονται οι περιπέτειες και ο έρωτας ανάμεσα σε δύο παιδιά, το Δάφνι και τη Χλόη, που μεγαλώνοντας και περνώντας πολλά βάσανα τελικά παντρεύονται.

 Theseus Aegean

Θεμιστοκλή Βιογραφία και η Ναυμαχία του Αρτεμισίου

Ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους ηταν ο κυριότερος συντελεστής της νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.Ηταν πολιτικός και στρατηγός και υπήρξε αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασική Αθήνα.Ελαβε μέρος στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. και στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480 π.Χ.. Έμεινε όμως και γνωστός ως ο θεμελιωτής της ναυτικής δύναμης της Αθήνας που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της περσικής παρουσίας στη Μεσόγειο.

Μινωίτες και Μυκηναίοι στις ακτές του Ατλαντικού

Ακούγεται ότι οι Μινωίτες ήταν δεινοί θαλασσοπόροι που πέρασαν τον Ατλαντικό, δημιούργησαν αποικίες ως και στον Καναδά και εκμεταλλεύτηκαν τα τοπικά ορυχεία χαλκού
Ενώ το παρόν αυτού του τόπου μαστίζει η απογοήτευση, το παρελθόν του δεν παύει να μας εκπλήσσει γοητευτικά. Και είναι τόσο πολλές οι εκπλήξεις ώστε να δυσπιστεί κανείς για οτιδήποτε, ακόμη κι αν είναι σκαλισμένο σε γρανίτη. Κάτι τέτοιο, το ασύλληπτο, διηγούνται τα βράχια Σκανδιναβίας και Β. Αμερικής: ότι οι πρόγονοι των Κρητών «έκοβαν βόλτες» στον Ατλαντικό, αρμέγοντας τα πλούτη Βαλτικής και Αμερικής, 40 ολόκληρους αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών»! Το πώς και υπό ποιους όρους θα μπορούσε να συμβεί αυτό είναι κάτι που η κοινή λογική εύκολα θα κατέτασσε στην παραεπιστημονική
φιλολογία και στην εθνικιστική μυθοπλασία. Ομως, προτού υποκύψετε στο εύκολο της απόρριψης, ρίξτε μια ματιά στα συσσωρευόμενα αποδεικτικά στοιχεία. «Το Βήμα» τα ιχνηλάτησε για εσάς.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια αφότου πρωτάκουσα – από τον αείμνηστο καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών Αντώνη Κονταράτο, συγκεκριμένα – για το ενδεχόμενο αρχαίοι Ελληνες να είχαν φθάσει στην… Αμερική, ψάχνοντας για νέες πηγές μετάλλων. Ομολογώ ότι χαμογέλασα τότε, σκεπτόμενος όλα τα υπόλοιπα απίθανα που είχα διαβάσει για αρχαίους Ελληνες στη Ν. Αμερική, την Αυστραλία ή την Ιαπωνία. Και θα κρατούσα στο απωθημένο αυτή τη θεωρία αν δεν μάθαινα για ένα πρόσφατο βιβλίο – το The Lost Empireof Atlantis του Gavin Menzies – που επανέφερε παταγωδώς το θέμα και ανακίνησε σωρεία συζητήσεων στο Διαδίκτυο.

Σεπτήρια: Η Γιορτή προς τιμή του Πύθιου Απόλλωνα

 'Ετσι λεγόταν αρχαία εορτή με μιμιτικές τελετές,που διοργανωνόταν στους Δελφους κάθε 8 χρόνια,την 23η του Ιλαίου μηνός ή την 7η του μηνός Βουκατίου,με ζωηρή και δραματική παράσταση που δινόταν σε ανάμνηση της νίκης του Απόλλωνα εναντίον του Πύθωνα.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο,κατασκευαζόταν μεγαλόπρεπη καλύβα ή "καλιά",από ξύλα που παρίστανε την σπηλιά του Πύθωνα...

Κάποιος ευγενής και ωραίος νέος ,αριστοκρατικής καταγωγής,του οποίου οι γονείς έπρεπε να ήταν εν ζωή,υποδύονταν τον Απόλλωνα και προχωρούσε σιωπηλά στην Ιερά Οδό Δολωνία,ακολοθούμενος από πομπή με αναμένες δάδες.'Οταν η πομπή έφτανε στην υποτιθέμενη φωλιά του θηρίου,έβαζαν φωτιά στην καλύβα,και ο νέος που υποδυόταν τον Απόλλωνα,υποβαλλόταν σε καθάρσεις και εξαγνισμούς(όπως κάποτε ο ίδιος ο θεός)και με ειδική ιεροτελεστία,έπαιρνε από εκεί την Ιερή δάφνη και την μετέφερε στους Δελφούς,με πομπή που ονομαζόυτανε "Δαφνηφόρια"
Στη διάρκεια της πομπής όλοι τραγουδούσαν νικητήριους παιάνες και άσματα υμνητικά για τον Απόλλωνα (βλ. δαφνηφορικά άσματα). Κατόπιν διεξαγόταν κιθαρωδι-κός αγώνας στη Θόλο των Σικυωνίων (όταν παλιότερα στους Δελφούς δεν υπήρχε θέατρο).

Μετά την τελετή, διοργανωνόταν αγώνας κιθαρωδών, ενώ αργότερα, κατά τον 6ο αιώνα π.Χ., προστέθηκε και αγώνας αυλητών.
Μέρος της γιορτής των Σεπτηρίων ήταν και τα δαφνηφόρια. προς τιμή του Δαφνηφόρου ή Δαφναίου Απόλλωνα που γινόταν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως όμως στους Δελφούς, στα Τέμπη και στη Θήβα.Τα Δαφνηφόρια των Δελφών γίνονταν το μήνα Ιλαίο και ήταν μέρος των Σεπτηρίων. Η γιορτή γινόταν σε ανάμνηση του καθαρμού του Απόλλωνα μετά το φόνο του Πύθωνα.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής σχηματιζόταν πομπή από παιδιά, επικεφαλής της οποίας ήταν ο αρχηδαφνηφόρος.Οι Δαφνηφόροι, φορώντας ένα χρυσό στεφάνι, ή ένα στεφάνι από δάφνη, πλούσια ντυμένοι κρατώντας το κοντάρι , ακολουθούσε μια χορωδία των κοριτσιών τραγουδώντας ύμνους προς τον θεό.
Στα Τέμπη θυσίαζαν στο βωμό του θεού κι ο αρχηδαφνηφόρος, που παρίστανε το θεό Απόλλωνα, παρέμενε εκεί για οκτώ χρόνια ως υπηρέτης του θεού.
Μετά τις τελετές η πομπή, επικεφαλής της οποίας ήταν ο αρχηδαφνηφόρος της προηγούμενης γιορτής, επέστρεφε στους Δελφούς. Όσοι συμμετείχαν στην πομπή ήταν στεφανωμένοι με κλαδιά δάφνης, από την ιερή δάφνη του Απόλλωνα, και τραγουδούσαν παιάνες.
Στην πόλη της Θεσσαλίας Δειπνιάς γιόρταζαν τα Δαφνηφόρια σε ανάμνηση του πρώτου δείπνου του Απόλλωνα, μετά την κάθαρσή του από το φόνο του Πύθωνα. Στο δείπνο συμμετείχε και το δαφνοστεφανωμένο παιδί.
Στη Θήβα τα Δαφνηφόρια γίνονταν την άνοιξη προς τιμή του Ισμήνιου Απόλλωνα.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής σχηματιζόταν πομπή. Επικεφαλής της ήταν ένα δαφνηφόρο, αμφιθαλές (που ζούσαν και οι δύο γονείς του) παιδί, ιερέας του θεού για ένα χρόνο, και πίσω του ακολουθούσε ο πιο στενός του συγγενής κρατώντας την κωπώ.

Η κωπώ ήταν ένα ξύλο ελιάς τυλιγμένο με κροκωτό ύφασμα και στολισμένο με κλαδιά δάφνης και άνθη. Στην κορυφή της υπήρχε χάλκινη σφαίρα, από την οποία κρέμονταν άλλες μικρότερες σφαίρες. Στη μέση του ξύλου υπήρχε άλλη μικρή σφαίρα από την οποια κρέμονταν κόκκινες ταινίες, η οποίες ήταν πλεγμένες  με μοβ κορδέλες, και στο κάτω άκρο με κορδέλες σαφράν. Αυτές οι μπάλες συμβόλιζαν τον ήλιο , τα αστέρια και το φεγγάρι, ενώ οι κορδέλες που αναφέρονται στις ημέρες του έτους, που είναι 365 σε αριθμό.
Ακολουθούσε χορός παρθένων με κλαδιά ικεσίας τραγουδώντας το δαφνηφορικό τραγούδι κι αμέσως μετά η υπόλοιπη πομπή.
Η πομπή κατέληγε στο ιερό του Ισμήνιου Απόλλωνα. Εκεί άφηναν την κωπώ και συχνά κάποια παιδιά αφιέρωναν στο θεό χάλκινο τρίποδα.
Τα Δαφνηφόρια είχαν συγγένεια με τα Θαργήλια και η κωπώ με την ειρεσιώνη και την κορυθάλη.
Δαφνηφόρια γιορτάζονταν και στην Ερέτρια, ενώ και στη Φλύα της Ατικής (Χαλάνδρι) λατρευόταν ο Απόλλωνας με το επίθετο Δαφνηφόρος.


ΠΗΓΗ:http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9187.html

ΧΑΙΡΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ!

ΑΥΤΟΣ ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΙ Ο ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΟΣ..ΑΥΤΟΣ ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΓΕΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ..ΑΥΤΟΣ ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΡΗΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ..ΑΥΤΟΣ ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΑΝΕΚΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ..ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΙΟ ΤΟΛΜΗΡΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ..ΑΥΤΟΣ ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ..
ΑΥΤΟΣ ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΚΑΝΕ OΛA ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕ..ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ..ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ..
ΧΑΙΡΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΑΘΑΝΑΤΕ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ..

                                                                               

Η θεραπεία της ψυχής στο άβατο του Ασκληπιού.

«ΣΩΤΗΡ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ»
Ασκληπιός: Τρυφερός θεραπευτής
Ο Ασκληπιός είναι ο θεοποιημένος θνητός της Ελληνικής Αρχαιότητας, γνωστός και αγαπημένος για την ιατρική του τέχνη που πρόσφερε στους συνανθρώπους του ακούραστα.
Το πρόσωπο του όπως παρουσιάζεται στα κλασσικά γλυπτά ακτινοβολεί συμπόνια σοφία ευγένεια και κατανόηση. Ήταν όμορφος, γλυκός ήπιος. Αγαπούσε τους θνητούς και αγαπήθηκε από αυτούς.
Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν ο πιο ευγενής και τρυφερός δωρητής της απάλειψης του πόνου και της προσφοράς υγείας, λέγεται δε πως επιτελούσε θεραπεία με λόγια που μπορούσαν να ανακουφίζουν τις βασανισμένες ψυχές των ανθρώπων. Μάλιστα, λέγεται ότι ήταν τόσο καλός στην ιατρική του τέχνη που έχει φέρει πίσω ανθρώπους από τον θάνατο. Τότε ο Άδης φοβούμενος μην χάσει «την πελατεία» του ζήτησε από τον Δία να βάλει τάξη, ο οποίος κεραυνοβόλησε και θανάτωσε τον Ασκληπιό.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ

Σύμφωνα με την ιστορία που διδάσκεται σήμερα, ο τελευταίος χρησμός που δόθηκε από το Μαντείο των Δελφών, διά στόματος Πυθίας, συνέβη το 362 μ.Χ. και αποδέκτης ήταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος όταν αποφάσισε να εκστρατεύσει κατά των Περσών έστειλε ανθρώπους να ρωτήσουν στο μαντείο των Δελφών αν θα έπρεπε να κάνει αυτή την εκστρατεία.

Ο χρησμός αυτός που σήμερα όλοι γνωρίζουμε, είναι ο εξής:

«Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μαντίδα δάφνην, ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».

Δηλαδή:

«Πείτε στον βασιλιά, πως έπεσε κατάχαμα το περίτεχνο οίκημα, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα, και το ομιλών νερό στέρεψε».

Ο χρησμός αυτός είναι ψευδέστατος από την πρώτη ως την τελευταία του λέξη και είναι ένα χριστιανικό εφεύρημα που επινοήθηκε, 700 χρόνια αργότερα από αυτόν τον υποτιθέμενο χρησμό, από τον Βυζαντινό χρονογράφο και μοναχό, Γεώργιο Κεδρηνό, ο οποίος έζησε προς το τέλος του 11ου και στις αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ.

Υπάρχει και αυτή η εκδοχή:

«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».

Δηλαδή:

«Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα».

Δείτε το βίντεο:

                                                                         

πηγη:http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/09/o-teleytaios-xrhsmos-ths-pythias.html?spref=fb

Η Αρχαία Ελληνική μυθολογία

Δίας

Ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, συμβόλιζε για τους αρχαίους Έλληνες την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία. Είχε τη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Μπορούσε να ελέγχει τα πάντα, αφού όλοι οι άλλοι θεοί που κατείχαν κάποιο τομέα ευθύνης, ήταν απλώς οι βοηθοί του. Πάντα όμως του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή κάποια όμορφη βασιλοπούλα και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της Ήρας.

Ο Δίας ήταν ο τελευταίος γιος του Κρόνου και της Ρέας. Η σεμνή Ρέα αγανακτισμένη από το σκληρόκαρδο σύζυγό της που έτρεμε για το θρόνο του και γι” αυτόν το λόγο καταβρόχθιζε τα παιδιά του, αμέσως μετά τη γέννα κατάφερε, με τη βοήθεια του Ουρανού και της Γης, να τον ξεγελάσει. Για το λόγο αυτόν ταξίδεψε στην Κρήτη· εκεί με τη βοήθεια του βασιλιά Μελισσέα και με παραστάτριες τις κόρες του, τη Μέλισσα και την Αδράστεια, γέννησε τον Δία σε μια σπηλιά του όρους Δίκτη, που ονομαζόταν Δικταίο άντρο. Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες του βουνού. Κατόπιν επέστρεψε στο παλάτι του Κρόνου και του έδωσε τυλιγμένη στα σπάργανα μια πέτρα για να την καταπιεί. Ο αφελής Κρόνος την πίστεψε και καταβρόχθισε την πέτρα.

Ασκληπιείο Επιδαύρου: Εκεί όπου γίνονταν «θαύματα».

Η Ιθμονίκη από την Πελλήνη κοιμήθηκε στο ιερό του Ασκληπιού ζητώντας από το θεό να μείνει έγκυος. Ο Ασκληπιός της είπε, ότι θα εκπληρώσει την επιθυμία της, εκείνη τον ευχαρίστησε και φεύγοντας έμεινε πράγματι έγκυος.

Κάποιος είχε έλκος στο στομάχι. Στο όνειρό του μέσα στο Αβατο είδε ότι παρουσιάσθηκε ο θεός και παράγγειλε στους υπηρέτες που τον συνόδευαν να τον πιάσουν ενώ έφευγε έντρομος και να τον δέσουν. Μετά ο Ασκληπιός έσκισε την κοιλιά του, έβγαλε το έλκος και την έραψε. Αυτόματα τα δεσμά του ασθενούς λύθηκαν. Το πρωί βγήκε υγιής και το δάπεδο του Αβάτου ήταν γεμάτο αίματα. Πρόκειται μήπως για μία πρώιμη χειρουργική επέμβαση από τους υπηρέτες του θεού, τους ιερείς δηλαδή;

Στην ομιλία του με τίτλο «Επίδαυρος: Τόπος φροντίδας σώματος και ψυχής» που δόθηκε την Πέμπτη το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής ο καθηγητής κ. Βασίλειος Λαμπρινουδάκης δεν αφηγήθηκε μόνον παραδείγματα ίασης ασθενών μέσω της διαδικασίας της «εγκοίμησης» στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου, το διασημότερο σε όλο τον αρχαίο κόσμο αλλά εκτός από την παρουσίαση της προαιώνιας αγωνίας και των ενεργειών του ανθρώπου για την υγεία του μίλησε και για την ιστορία των ίδιων των μνημείων.

H ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΝΗΜΕΣ

Η αθανασία της ψυχής και οι αναμνήσεις της.

Ο Πλάτωνας στο βιβλίο του «ΜΕΝΩΝ» αναλύει επακριβώς την άποψή του για την ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, αλλά και για το άμεσο συμπέρασμα που προκύπτει από αυτό καθεαυτό το γεγονός της αθανασίας.

Υποστηρίζει δηλαδή, ότι η Ψυχή μας, λόγω της αιώνιας και άφθαρτης φύσης της, είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα, αφού κατά την διάρκεια των προηγουμένων ενσαρκώσεών της, έχει ζήσει πάρα πολλές και διαφορετικές καταστάσεις, τις οποίες όμως δυστυχώς δεν μπορεί να θυμάται, όσο βρίσκεται σε ένσαρκη κατάσταση.
Σε αυτήν την λογική βασίζεται η περίφημη άποψη του Πλάτωνα ως προς το θεμελιώδες θέμα της ανάμνησης, υποστηρίζοντας ξεκάθαρα ότι «Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ».
Ας δούμε όμως αναλυτικά, το σχετικό απόσπασμα του διαλόγου μεταξύ του Σωκράτη και του Μένωνα, σε ό,τι αφορά στο θέμα της ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ:

Η Πυθαγόρεια διατροφή εξαφανίζει το 95% των ασθενειών! Δες τι πρέπει να τρως!

 

Ολίγα Περί Πυθαγόρειας Διατροφής...

Ιπποκράτης: «Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την Αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».

Tις αντιλήψεις αυτές τις βρίσκουμε ακέραιες στον Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη. Κι εδώ, όπως θα δούμε, μας εντυπωσιάζει ο νόμος της αναλογικότητας!

Ευχίδας,ο δρομέας που έδωσε την ζωή του για να φέρει το ιερό πυρ των Δελφών στις Πλαταιές

Καλοκαίρι του 479 π.Χ. και η Μάχη των Πλαταιών μόλις έχει τελειώσει. Οι Έλληνες για μια φορά ακόμα κατάφεραν να αναχαιτίσουν τους Πέρσες εισβολείς. Οι εναπομείναντες Πέρσες παίρνουν την άγουσα για την επιστροφή αφήνοντας πίσω αφήνοντας πίσω τους ερειπωμένους Ναούς, καμένα Ιερά Άλση και κατεστραμμένους Βωμούς.

Οι Έλληνες με κοινό ψήφισμα αποφασίζουν για πενήντα χρόνια να μην τα αναστηλώσουν ώστε οι επόμενες γενιές να μην ξεχάσουν την βαρβαρότητα τους… Οι Πλαταιείς όμως πρέπει να εξαγνίσουν την Πόλη από το μίασμα που άφησαν πίσω τους οι βάρβαροι. έχουν μολύνει το πυρ που έκαιγε στον βωμό της. Το μίασμα θα φέρει κακοτυχία, λιμούς, δεινά.

Τα χαμένα αριστουργήματα του Φειδία

Ο Φειδίας (περ. 490 π.Χ. – 430 π.Χ.) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες της Κλασικής εποχής. Το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός στην Ολυμπία, το οποίο φιλοτέχνησε ο Φειδίας, ήταν ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Ο Φειδίας σχεδίασε επίσης τα αγάλματα της θεάς Αθηνάς που βρίσκονταν στην Ακρόπολη των Αθηνών, δηλαδή την Αθηνά Παρθένο, που βρισκόταν μέσα στον Παρθενώνα, και την Αθηνά Προμάχο, ένα κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα που βρισκόταν ανάμεσα στο Ερεχθείο και τα Προπύλαια.

Μαντεία και Προφητείες στην Αρχαία Ελλάδα

Από την αρχαιότητα είναι γνωστή η επιθυμία του ανθρώπου να γνωρίσει το μέλλον, συνυφασμένη με μία εσωτερική του ανάγκηνα προσεγγίσει την αιωνιότητα, σπάζοντας το φράγμα του χρόνου, το τεκμήριο της πεπερασμένης ύπαρξής του.

Η επιθυμία αυτή ήταν συνυφασμένη με την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων και αυτό το διαπιστώνουμε από τα πολυάριθμα μαντεία που εμφανίστηκαν κατά την αρχαιότητα στον ελληνικό χώρο, καθώς και από ιστορίες που καταμαρτυρούν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων εκείνης της εποχής για τις προφητείες.

Οι αρχαίοι Έλληνες στηριζόντουσαν στην διαφόρων μορφών μαντεία, ώστε να πάρουν συμβουλές για δημόσια πράγματα και ιδιωτικές τους υποθέσεις. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τουλάχιστον 18 ιερά που περιείχαν μαντεία και 96 αποστολές με σκοπό την αίτηση συμβουλής από κάποιο μαντείο, εκ των οποίων οι 53 απευθυνόντουσαν στο μαντείο των Δελφών.

Το Αττικό ημερολόγιο της Αθηναϊκής Πολιτείας

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα μήνες, όπως έχουμε και εμείς σήμερα, ενώ η χρονολόγηση των ετών γινόταν με βάση τις Ολυμπιάδες.

Η αρχή του έτους ήταν μεταξύ της αλλαγής των εποχών χειμώνα-άνοιξης, εκτός από το Αττικό Ημερολόγιο, στο οποίο το έτος άρχιζε μετά το Θερινό Ηλιοστάσιο.

Μήνες του αττικού ημερολογίου

Στην αρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος μήνας). Οι μήνες αυτοί και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω:

Εκατομβαιών (30 ημέρες) 23 Ιουνίου - 23 Ιουλίου

Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 24 Ιουλίου - 22 Αυγούστου

Βοηδρομιών (30 ημέρες) 23 Αυγούστου - 22 Σεπτεμβρίου

Πυανεψιών (29 ημέρες) 23 Σεπτεμβρίου - 22 Οκτωβρίου

Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 23 Οκτωβρίου - 22 Νοεμβρίου

Ποσειδεών (29 ημέρες) 23 Νοεμβρίου - 22 Δεκεμβρίου

Γαμηλιών (30 ημέρες) 23 Δεκεμβρίου - 22 Ιανουαρίου

Ανθεστηριών (29 ημέρες) 23 Ιανουαρίου - 20 Φεβρουαρίου

Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 21 Φεβρουαρίου - 23 Μαρτίου

Μουνιχιών (29 ημέρες) 24 Μαρτίου - 22 Απριλίου

Θαργηλιών (30 ημέρες) 23 Απριλίου - 23 Μαΐου

Σκιροφοριών (29 ημέρες) 24 Μαΐου - 22 Ιουνίου

Δεκάδες

Αντί για εβδομάδες, οι μήνες διαιρούνταν σε τρεις δεκάδες, από τις οποίες την πρώτη την ονόμαζαν δεκάδα «ισταμένου» ή «αρχομένου», την δεύτερη δεκάδα «μηνός μεσούντος», και την τρίτη δεκάδα «φθίνονος» ή «απιόνος μηνός».

Ημέρες

Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα ονομαζόταν «νουμηνία». Κάθε 2-3 χρόνια προστίθετο ένας εμβόλιμος μήνας, ο Ποσειδεών, ώστε η πρώτη ημέρα κάθε μήνα να συμπίπτει κατά το δυνατόν με τη Νέα Σελήνη.

Τις υπόλοιπες ημέρες τις ονόμαζαν ως εξής:

• Τις δέκα ημέρες της πρώτης δεκάδας τις ονόμαζαν 1η, 2η, 3η, κλπ. ισταμένου ή αρχομένου
• Τις επόμενες δέκα ημέρες τις ονόμαζαν 1η, 2η, 3η, κλπ. μεσούντος ή επί δεκάδι
• την δέκατη μέρα της δεύτερης δεκάδας την ονόμαζαν «εικάδα», δηλαδή εικοστή του μηνός
• Τις τελευταίες δέκα ή εννέα ημέρες του μήνα τις ονόμαζαν 1η, 2η, 3η, κλπ. επί εικάδη. Επίσης τις μέρες της τρίτης δεκάδας τις μετρούσαν και αντίθετα, δηλαδή την 21η του μηνός την έλεγαν και δεκάτη ή ενάτη φθίνοντος ή απιόντος, κλπ. ανάλογα αν ο μήνας ήτα πλήρης (30 ημέρες) ή κοίλος (28 ημέρες).
• Την τελευταία μέρα του μήνα την έλεγαν «ένη» ή «νέα», δηλαδή παλαιά ή νέα, επειδή ήταν το όριο του παλαιού με τον νέο μήνα.

Ιστορικά στοιχεία

Το αττικό ημερολόγιο πήρε την τελική του μορφή το 430 π.Χ. από το Μέτωνα, γεωμέτρη, αρχιτέκτονα και αστρονόμο, ο οποίος όρισε τους πλήρεις και κοίλους μήνες, καθώς και τα έτη στα οποία θα προστίθετο ο μήνας Ποσειδεών.

Αργότερα, το ημερολόγιο του Μέτωνα διορθώθηκε από τον Κάλιππο και τον Ίππαρχο.

 ομάδα ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Πηγές Γεώργιος Δροσίνης, επιμ. (1922). Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος, Τόμος 1. σελ. 15-16.

.

Πέμπτη -- ημέρα Διός

Ζεῦ πολυτίμητε, Ζεῦ ἄφθιτε, τήνδε τοι ἡμεῖς μαρτυρίαν τιθέμεσθα λυτήριον ἠδὲ πρόσευξιν. ὦ βασιλεῦ, διὰ σὴν κεφαλὴν ἐφάνη τάδε θεῖα, γαῖα θεὰ μήτηρ ὀρέων θ᾽ ὑψηχέες ὄχθοι καὶ πόντος καὶ πάνθ᾽, ὁπόσ᾽ οὐρανὸς ἐντὸς ἔταξε· Ζεῦ Κρόνιε, σκηπτοῦχε, καταιβάτα, ὀμβριμόθυμε, παντογένεθλ᾽, ἀρχὴ πάντων πάντων τε τελευτή, σεισίχθων, αὐξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα, ἀστραπαῖε, βρονταῖε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεῦ· κλῦθί μου, αἰολόμορφε, δίδου δ᾽ ὑγίειαν ἀμεμφῆ εἰρήνην τε θεὰν καὶ πλούτου δόξαν ἄμεμπτον.

                                                                        

ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ὕμνος ὁμηρικός μετάφραση καί ἐπιμέλεια Γιάννη Τριτσιμπίδα

ΣΤΟΝ  (ΔΗΛΙΟ) ΑΠΟΛΛΩΝΑ
1  Τόν ᾿Απόλλωνα φέρνω στό νοῦ καί δέν ξεχνῶ, τό μακροβόλο,
  πού κι οἱ θεοί τόν τρέμουνε σάν φτάνει στ᾿ ἀνάκτορο τοῦ Δία,
  κι ὅλοι εὐθύς σηκώνονται ἀπό τά ἕδρανα καθώς σιμώνει
  καί τ᾿ ἀστραφτερά τόξα του τεντώνει 1.
5  Μόνο ἡ Λητώ στόν φιλοκέραυνο πλάϊ το Δία μένει.
  Τή χορδή χαλαρώνει καί τήν φαρέτρα σφαλεῖ.
  Μέ τά χέρια της ἀπ᾿ τούς ρωμαλέους ὤμους τό τόξο κατεβάζει
  καί τό κρεμᾶ στοῦ πατρικοῦ κίονα πάσσαλο χρυσό
  καί σέ θρονί τόν ὁδηγεί.
10  Κι ὁ πατέρας καλωσορίζοντας τόν ἀγαπημένο γυιό
  νέκταρ τοῦ δίνει σέ κύπελλο χρυσό.
  Τότε καθίζουν ὁλόγυρα κι οἱ ἄλλοι θεοί.
  Καί χαίρεται ἡ σεβαστή Λητώ πού ᾿καμε γυιό τοξοφόρο καί ἰσχυρό.
14  Χαῖρε Λητώ μακαριστή, πού γέννησες τέκνα λαμπρά
  τόν ἄνακτα ᾿Απόλλωνα καί τήν τοξεύτρα ῎Αρτεμη 2
  αὐτήν στήν ᾿Ορτυγία καί κεῖνον στήν πετρώδη Δῆλο,
  πλαγιασμένη σέ ὅρος ψηλό, στόν Κύνθιο λόφο
  δίπλα σέ φοινικιά, στά ρεῖθρα τοῦ ᾿Ινωποῦ.
19  Μά πῶς νά σέ ὑμνήσω πολυτραγουδισμένε μου;
  Χάρη σέ σένα Φοῖβε ἔγινε ἡ ὠδή κανόνας παντοῦ 3
  στή στεριά τή δαμαλοτρόφα καί στά νησιά.
22  ᾿Σένα πού τέρπουν οἱ βίγλες κι οἱ ἀκροκορφές 4
  καί τῶν ψηλῶν βουνῶν οἱ ποταμοί στή θάλασσα σάν πέφτουν
  κι οἱ ἀκτές στό κῦμα πού ἀκουμποῦν,
  καί τά λιμάνια τῆς θαλάσσης.

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΤΩΝ.

ΠΗΓΗ:http://www.lykaia.gr/catid_035.asp

ΜΗΝΥΜΑ ЭЄ Α ЭЄ

ΣΕ ΕΜΑΘΑΝ ΑΝΘΡΩΠΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΣΚΙΕΣ .ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΨΕΥΤΙΚΟ ΠΛΑΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΟΥ, ΣΕ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΥΛΗΣ. ΣΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΥΛΙΚΑ AΓΑΘΑ ΑΦΘΟΝΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΦΥΣΗ.
ΤΩΡΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΛΑ ΠΙΣΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΕ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΣΕ ΓΕΜΙΣΑΝ ΜΕ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ
ΘΕΛΟΥΝ ΦΤΩΧΟ. ΓΙΑ ΣΚΕΨΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΓΙΑΤΙ ΣΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝΕ ΦΤΩΧΟ;

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ, ΕΝΩ ΚΑΠΟΤΕ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΥΚΟΛΗ ΤΩΡΑ ΑΔΥΝΑΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟ
ΑΥΤΟ ΧΤΙΖΕΙ ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΜΙΣΟΣ, ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ, ΕΓΩΪΣΜΟ, ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΤΑ,
ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ, ΝΤΡΟΠΗ, ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΦΙΛΙΚΕΣ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΟΔΗΓΟΥΝ ΜΕ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΕ; Η ΕΚΡΗΞΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η
ΕΚΡΗΞΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ. ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟ, ΝΟΗΤΙΚΑ ΑΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ.